თვალი თვალს შეხვდა უეცარი გაელვებით და წამსვე მიიმამალა მორიდებული სისხარტით, მაგრამ მოლოდინისა და ინტერესის სიმძაფრე იმდენად ძლიერი იყო ყოველი კუთხიდან ცდილობდნენ ამ ორთა მზერა ისევ შეხვედროდნენ ერთმანეთს.
სურვილი სიახლოვისა მშფოთვარედ იბრძოდა სხვა და სხვა სხეულში. გონებამ სულთან მორჩილება ერთხმად აღიარა, დანებდა მყისვე არსებული სურათის შემხედვარე... სივრცეში პეპლებმა გაინავარდეს, საოცარი ფერებით დაფერილმა, მაგრამ ამ პეპლებს მხოლოდ ორი სული ხედავდა... თავად განგებამაც ვერ გაიმეტა ეს სილამაზე სხვათა ცნობიერებისთვის...
შეფხიზლდნენ ემოციები, სურვილები, გრძნობები უკვე არსებულით და მათთვის განგებისგან გამეტებული მოულოდნელი სინამდვილით, სინამდვილით, რომელიც შარავანდედად დასდევდა სულის პეიზაჟებს...
ფერების მატებამ ცხოვრების ტილოს სიცოცხლე შთაბერა, ორივე სული ერთდროულად ქმნიდა კონტურებს თავად მათივე გონებისთვისაც ამოუცნობს, თუმცა ზედმეტად ლამაზს, აქამდე ნაგრძნობისგან და ნახულისგან განსხვავებულს.
დრო გადიოდა და ეს ტილო იფერებოდა, ნელ-ნელა თვალი ეჩვეოდა უცხო კონტურებს, ოდნავი მეტი მონდომება, ფიქრების ჩართვაც და ამოიცნობდნენ რა ჩნდებოდა იმ პეიზაჟზე.
ორი სხეული გამალებთ ითხოვდა ფერებს, და ეს ფერები წაეფერეა მათივე სულებს.
სხეულებს შორის კვლავ რჩებოდა რიდი და შიში, თუმცა სურვილი სიახლოვის გადმოიღვარა... ორი სხეული ერთი სულით გამოიხატა...
შიშის სიმძაფრემ შეანელა ფუნჯების დასმა, დაუსრულებელს თითქოს ტოვებს იმ პეიზაჟებს... სრულდება,
რჩება, ისე თითქოს არც დაწყებულა, თუმცა კვალია - სიყვარული, რაც იარსებებს...
.jpg)