ვიცი რომ...

ვიცი რომ დასასრული ახლოსაა... ვიცი რომ მალე სამი წერტილის ნაცვლად ერთი წერტილი დაისმევა და თანაც ისე, რომ არავინ არავის არაფერს კითხავს, საერთოდ არაფერს, ან რა უნდა კითხოს...

ვიცი რომ გათენდება და მერე ისევ დაღამდება... ვიცი რომ საათის ისრები ისევ თავისი მიმართულებით იმოძრავებენ და ისიც ვიცი, რომ დრო არავის არაფერს შეეკითხება ისე განაგრძობს სვლას... ან ვის რა უნდა კითხოს, მაინც არავის არაფერი ესმის...

მე ისიც ვიცი , რომ ყველას გიყვარვართ, ოღონდ, თქვენებურად და არა ჩემებურად... ალბათ, ამიტომაც მგონია, რომ მარტო მივუყვები ამ უცნაურ ბილიკებს, სადაც არავინ მხვდება...

ვიცი ეს ბილიკებიც სადღაც დასრულდება და ვინ იცის ამ ბილიკებს დასასრული სად აქვს ან კიდევ როგორი აქვს...

ვიცი რომ აღარ მეშინია... ხო, აღარ მეშინია თქვენნაირი სიყვარულის... ის უკვე ნაცნობია და ის უკვე არსებულია...

ვიცი რომ უნდა ვიარო ამ ბილიკებზე და ვიცი რომ ჩემნაირი სიყვარული იქამდე უნდა ვეძებო სანამ დრო დამასწრებს და იმ ერთ წერტილს დასვავს...

ხო ვიცი, ვიცი, ნუღარ ჩამყვირი! ნუღარ მიმეორებ! მე უკვე ვიცი, რომ შენ დრო გქვია სახელად და ისიც ვიცი, რომ სამი წერტილის ნაცვლად ერთ დღეს დამისრულებ და მხოლოდ ერთადერთს და ძალიან მკვეთრ წერტილს დამისვავ...