კიდევ ერთხელ დაღამდა და კიდევ ერთხელ დავრჩი მარტო,
სულმა ჩუმად გამიმხილა ვივ ვიყავი, ვინ ვარ ამ დროს,
ფიქრი მიქრის, ძილსაც მიშლის, დღემ საჩუქრად სევდა მარგო,
ნეტავ რატომ არ სრულდება ბრძოლა, მტრობა მე ხომ მაქრობს...
ვიცი ისევ გათენდება, მზე ამოვა, შენ არ მოხვალ
მერე ისევ დაღამდება, სევდა ჩემში კვლავ ალდება
ცრემლი ჩუმად დაიღვრება, ბალიშს სველი კვალი რჩება
ჩემი ფიქრი ღამეს რჩება, თენდება და სევდაც ქრება...
სულმა ჩუმად გამიმხილა ვივ ვიყავი, ვინ ვარ ამ დროს,
ფიქრი მიქრის, ძილსაც მიშლის, დღემ საჩუქრად სევდა მარგო,
ნეტავ რატომ არ სრულდება ბრძოლა, მტრობა მე ხომ მაქრობს...
ვიცი ისევ გათენდება, მზე ამოვა, შენ არ მოხვალ
მერე ისევ დაღამდება, სევდა ჩემში კვლავ ალდება
ცრემლი ჩუმად დაიღვრება, ბალიშს სველი კვალი რჩება
ჩემი ფიქრი ღამეს რჩება, თენდება და სევდაც ქრება...
1 comment:
იყო დრო ასეთ ლექსებსავ ვწერდი:) :) :) ახლა მეღიმება... ახლა ვხვდები რა მუქი ფერები იყო გარშემო:) :) :) ახლა კი რა ლამაზია გარშემო ყველაფერი :) :)
Post a Comment