არგრძნობის ქალაქში

თოვს... ირგვლივ გაყინული სახეები მოძრაობენ... არავინ საუბრობს... ყველა სადღაც მიიჩქარის... არანაირი სიხარული, არანაირი ღიმილი - მხოლოდ გაყინული სახეები და აჩქარებული ნაბიჯები...

უზარმაზარი დათოვლილი ცენტრალური მოედანი... კიდევ ერთი გაყინული სახე... ყინვისგან და სხეულის ტემპერატურისგან ჩაორთქლილი და დასველებული თმები... ვერ ხედავს ვერავის... ვერ ამჩნევს ვერავის... ვერ გრძნობს ვერაფერს... თუმცა რაღაც ემართება... რაღაც იბადება მასში... გარბის... სად? - სადაც იპოვნის... სადაც მეტად იგრძნობს...

დათოვლილი მოედანი... ქალის სახეეზე უკვე თბილი სისველე... დაღლა... დაცემა.. უკვე აშკარა ცრემლებიც...

გაყინული სახეების უმისამართო მოძრაობა არგრძნობის ქალაქში...

ცხელი ცრემლების ძალიან პატარა, შეუმჩნეველი კვალი თეთრ თოვლზე...

უკვე გრძნობს... სცივა ... და უკვე სტკივა... მორჩა...