ჩუმად ვარ... გელი... ისიც არ ვიცი სად ხარ... ალბათ "საქმეზე". ვიკითხო?
- არა! პასუხი ხომ უკვე ვიცი?!
- "საქმეზე"... ისევ ჩუმად ვარ და კვლავ გელი... გარშემო ხმაური მეტულობს, გულის ძგერას ვგრძნობ, ველი... მერე და რატომ? მენატრება... და მერე რა?! ისიც მეტყვის, რომ ვენატრები, მაგრამ...
- გიყვარს?
- კი! უზომოდ! უსაშველოდ! არანორმალურად!
- მაშინ გაუგე! შენ ის ასეთი შეგიყვარდა და ახლა რას სთხოვ?
- მე არაფერს! საერთოდ არაფერს!!!
- აბა რატომღა განიცდი? აბა რატომ გიცემს გული ასე?
- მენატრება...
- მონატრება ხომ მოძრავია. ის იმიტომ არსებობს, რომ გენატრებოდეს.
- ხო და მენატრები! ხო და გულიც იმიტომ მიძგერს ასე... მე უმისობა მტკივა... მე უმისობა მაცარიელებს... მე უმისობა ხალისს მართმევს.
- მერე და რატომ?!
.jpg)
No comments:
Post a Comment