ნატვრის ხელოვნება

დღეს უცნაურ რაღაცაზე ვფიქრობდი... ნატვრა - ესეც ხელოვნებაა. რომ ინატრო, ამასაც ცოდნა უნდა... სწორად და ზუსტად უნდა ინატრო, ალბათ, რომ აგიხდეს... ხო და მეც ვინატრე... ვითომ სწორად? სულ რამოდენიმე საათი გავიდა, მაგრამ მაინც ასრულდა. ნატვრაში გამოვიყენე სიტყვა "ახლა", მაგრამ ეს "ახლა" შუაღამე იყო. ესე იგი არც მე მცოდნია ხელოვნების ეს დარგი, ან იქნებ ყოველთვის ამ რაღაცის დროს აგვიანებს ჩემი ნატვრა? - ფაქტია, დღემდე ასე ხდება... ან მაშინვე ახდება ხოლმე, მაგრამ იმ ახდენას არ ახდენილიყო აჯობებდა. არ ახდებოდა და მერე უფალს გავებუტებოდი - ასე ვნატრობდი, ასე გთხოვდი და არ ამისრულე მეთქი. ამიტომ ვიძახი, რომ ნატვრასაც თავისებური ცოდნა უნდა!!! რასაც ვნატრობ - ამიხდება, მაგრამ იმ ნატვრის გაგრძელება აღარ მომწონს... ისევ იმედგაცრუებული ვრჩები ხოლმე... :(

აი, მაგალითად, დღეს ხომ ამიხდა რაც ვინატრე... მაგრამ იმ ნატვრას რა მოყვა? ისეთი გაგრძელება, რაც ნამდვილად არ მინატრია!!!

როგორც ჩანს, ამ ხელოვნების დარგს კარგად ვერ დავეუფლე...